Sari
Salam semua...

Pagi tadi kami smua bangun dgn debaran rindu yg berbunga...smua dah xsabar nak menuju ke destinasi itu...
Dialog 1 : "kang klau jmpa ungah nak peluk n sruh dia dukung la..."
Dialog 2 : "jumpa ungah nnti nak cakap rindu la kat ungah..."
Yeyyyy..dah smpai...owh sini ke tmpatnya...jauh jugak ek..
Selepas 2 mggu terpisah,lima beradik ini dipertemukan di sini dan bila yg ditunggu muncul semua skrip yg kat atas tu dah hilang ntah ke mana..heheh


Bila jumpa tu punya la byk tanya, tapi klau dah tanya jadi sembang apa lagi pjg la citer so drpd sembang2 kosong abah diaorg ajak sembang smbil mkn2...memula igt nak pekena kat restoran Gulam yg femes kat situ tapi at last tewas kpd restoran En. Ronald Mc Donald...tapi boring plak mkn kat situ so kami drive thru n mkn jer kat Taman Astakona ni, lagi sempoi...


Sayu plak tgok diaorg smua jadi akrab tetiba, itulah nikmatnya rindu, bila dah jauh baru terasa erti bersama...terasa melekat di hati bila tgok anak2 bergabung dan menjadi satu bagai xpernah ada sengketa..saat itu betapa bangga melihat mereka telah smpai ke satu fasa yg x pernah diduga...(sejuk perut mak tau,sejuk ker?)



Hmmm, dah tiba waktu nak balik..tadi dah jalan2 kat jeti Bagan Datoh, jadi la amik angin laut skit smbil tgok org pancing ikan kat situ, hari pun mendung so xdpt lama2 kat situ..aduh, masing2 muka dah slow jer, kome jgn ler buat cenggitu, bikin mak sedih tau..huk..huk


Sesi brgambar utk balik xdpt disnap sbb memasing cuba control ayu, xnak nangis2 walaupun airmata dah bergenang di tubir mata...mungkin sbb ini pengalaman pertama bagi kami seisi keluarga, emosi mmg cukup ketara meskipun masing2 berlagak ceria..apapun untuk menggapai impian dan cita2 byk pengorbanan yg perlu ditempuh, it's just a begining n bagi yg blom prnah menempuhi saat2 sebegini percayalah yg airmata seorang ibu itu tak ternilai harganya....











Labels: | edit post
8 Responses
  1. ala... sayunya baca entry k.sari harini. wan dlu pun jauh terpisah dgn famili masa belajar di melaka. famili kat perak. bila famili sanggup dtg dari jauh punyalah rasa terharu dan bersyukur. al maklum famili bkn org senang. dpt sekali sekala dtg tu pn dh satu nikmat dah. dan bila dah berjauhan macam tulah pupuk kasih sayang dlm famili. betul. wan jadi rapat dgn famili pn lepas berjauhan dgn keluarga. masa zaman remaja (alam persekolahan) suka buat hal sndiri je. huhu... alhamdulillah skrg wan rapat adik beradik.


  2. Sari Says:

    timakasih wan..dah ader pengalaman lagi la phm ye x?dulu akak pun camtu tapi slalunya akak yg tiap mggu balik kg, diaorg xmampu nk dtg..huhu, skang tiba turn anak so dpt la rasa the other side of xperiance...


  3. ~aSHa~ Says:

    besar dah anak ye...pandai lak tu sekolah sains...
    sy pun biasa duk asrama dulu....uhuhu..berdikari...


  4. Sari Says:

    a'ah dah besar..maknya pun dah tua..huhu, msti asha pun dulu pndai gak, ble la bagi tips kat akak cara idup kat asrama sbb akak masa sek. dulu tahan smpai abis mggu orientasi jer pastu balik..homesick..hehe


  5. teringat pulak masa sy kat Sek. Men. Sultan Abd Halim, Jitra dulu. kdg2 ada juga family dtg jenguk. bila diaorg dtg bawa mknan sedap2 terubat rindu masakan arwah mak.


  6. Sari Says:

    btui tu..masa tu klau mak bwk ayam goreng pun dah sedap x ingat punya (kalah KFC)..hehe


  7. minta izin copy paste jugak :)
    boleh yer
    ini sgt membantu


  8. Sari Says:

    nak copy yg minyak n handphone tu yer? okeh jer..sharing is caring kan...


Post a Comment

pecah kaca pecah cermin,dah baca boleh la komen, cakpung cakpung